Η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία δηλώνει τη μεγάλη της αγανάκτηση και αντίθεσή της στα πρόσφατα μέτρα του Υπουργείου Παιδείας, καθώς και την αμέριστη συμπαράσταση στους συναδέλφους και όλους τους υπαλλήλους που τίθενται σε διαθεσιμότητα ή απολύονται.
Πρέπει επιτέλους, όλοι αυτοί που έχουν εκλεγεί ως πρωθυπουργός, υπουργοί και υφυπουργοί να αναλάβουν και να υπηρετήσουν πραγματικά τα αξιώματά τους και όχι απλά να έχουν τους τίτλους και να μην αφήνουν την 'καρέκλα' από την αγκαλιά τους. Πρέπει να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά προβλήματα και ελλείμματα που δημιουργούνται στην ελληνική οικονομία και όχι να στρέφονται πάντα στις εύκολες λύσεις, εξαθλιώνοντας όλο και περισσότερο μισθωτούς και συνταξιούχους.
Τόσο καιρό γινόμαστε μάρτυρες παράλογων τακτικών για τη σωτηρία της χώρας, που έχουν στόχο μόνο τις υπηρεσίες κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών. Ας οδηγήσουν αυτή τη χώρα σε ανάπτυξη, για την οποία μας μιλάνε εδώ και τρία χρόνια.
Απορούμε με ποια λογική έγινε η ξαφνική κατάργηση ειδικοτήτων από τα σχολεία των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ. Βέβαια, για να μη μας περνάτε για αφελείς, ξέρουμε το παραμύθι της τρόικας περί σωτηρίας της χώρας κτλ.
Ποια χώρα θα σωθεί, αν δεν υπάρχουν πολίτες;
Έστω ότι αφήσουμε εκτός τις απολύσεις καθηγητών. Για τους μαθητές, τι σκεφτήκατε εσείς που κάνετε ότι κυβερνάτε τη χώρα; Τι θα πείτε σε έναν μαθητή που τελείωσε τη Β λυκείου, ετοιμάζεται να πάει στη Γ και του καταργείτε την ειδικότητα; Τον αναγκάζετε να επιλέξει άλλη ειδικότητα, ξαναγυρίζοντάς τον στη Β λυκείου, χάνοντας μια χρονιά; Τον ρωτάτε αν του αρέσει και αν θέλει να πάει σε άλλη ειδικότητα; Τον στέλνετε υποχρεωτικά σε ιδιωτικές σχολές; Έχει τα χρήματα; Σας νοιάζει;
Έχετε το δικαίωμα να τα κάνετε όλα αυτά;
Συμφωνούμε ότι πρέπει να μπει μια τάξη. Αλλά βάλτε τάξη και εκεί που πρέπει. Στη φοροδιαφυγή από υπηρεσίες και προϊόντα, στους μεγαλο-οφειλέτες, σε όλους αυτούς τους "μεγάλους" που απέκτησαν ό,τι απέκτησαν, με τους τρόπους που τα απέκτησαν. Βάλτε τάξη στους ίδιους σας τους εαυτούς, γιατί έχετε την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση της χώρας. Για όλα αυτά που γίνονταν τόσα χρόνια. Όχι γιατί δεν μπορείτε, αλλά γιατί δε θέλετε.
